مشابه LAG ،virtual LAG این امکان را فراهم میکند که یک یا چند لینک اترنت را به منظور افزایش سرعت و فراهم کردن تحمل خطا تجمیع کنید. MLAG که با نام VPC (Virtual Port-Channel) نیز شناخته میشود، تفاوت اصلی با LAG معمولی در این است که در LAG لینکهای تجمیعشده باید روی یک دستگاه فیزیکی واحد باشند، اما در VPC لینکهای تجمیعشده روی دستگاههای فیزیکی مختلف قرار دارند.
ویژگی VPC این امکان را میدهد که دو دستگاه فیزیکی به یک دستگاه مجازی واحد متصل شوند.
یکی از سوئیچها نقش VPC-primary و دیگری نقش VPC-secondary را دارد.
طرح رایج برای استفاده از VPC

Peer-Link: لینک اصلی بین یک جفت سوئیچ در دامنه VPC، که تمام ترافیک از آن عبور میکند. تمام VLANها باید روی این لینک تنظیم شوند؛ در غیر این صورت هیچ redundancy وجود نخواهد داشت. این لینک به پهنای باند بالا نیاز دارد.
Peer-Detection: لینکی برای مبادله پیامهای سرویس تشخیص همتای شبکه بهمنظور بررسی وضعیت سوئیچ مجاور در دامنه VPC. این لینک نیاز به پهنای باند بالا ندارد (در این ساختار، اینترفیس te1/0/1 برای این عملکرد استفاده شده است، اما میتوان از اینترفیسهای gi1/0/x نیز استفاده کرد).
تنظیمات Switch_1:
فعالسازی VPC به صورت سراسری
این دستور پس از انجام تنظیمات VPC استفاده میشود.
ایجاد VPC domain 1 و ورود به حالت تنظیمات آن:
فعالسازی peer-detection و تنظیم بازه زمانی و timeout آن:
تنظیم IP addresses مقصد و مبدا برای پروتکل peer-detection:
فعالسازی ارسال peer-keepalive و تنظیم timeout آن:
تنظیم اولویت نقش سوئیچ، سوئیچی که کمترین اولویت را داشته باشد به عنوان Primary انتخاب میشود:
تخصیص Port-Channel به عنوان peer-link:
ساخت یک گروه VPC:
برای هر اینترفیس تجمیعشده، باید یک گروه VPC جداگانه ایجاد شود. شماره گروههای VPC روی دستگاههای جفتشده باید مطابقت داشته باشد.
اختصاص
IP address به اینترفیس te1/0/1 برای عملکرد peer-detection:
افزودن اینترفیسهای فیزیکی به Po1 (Peer-Link)، Po2 و Po3:
در Switch_2 تنظیمات VPC به همان شکل انجام میشود:
برای اتصال سوئیچهای دسترسی (که در دیاگرام به عنوان Access_1 و Access_2 مشخص شدهاند) به pair VPC، لازم است اینترفیسها به Port-Channel (Po) روی هر سوئیچ اضافه شوند. یک لینک از سوئیچ متصل شده به Switch_1 و لینک دوم به Switch_2 متصل میشود و به پورتهایی که به Po2 و Po3 در جفت VPC اضافه شدهاند وصل میگردد.
مثال تنظیم اینترفیسهای سوئیچ Access_1:
دستورات تشخیص پروتکل VPC:
نکات:
1) در صورت تنظیم Peer Detection، اگر Peer-link از کار بیفتد، سوئیچ ثانویه تمام پورتهای گروههای VPC را به حالت خطا (errdisable) تغییر میدهد و پیام زیر نمایش داده میشود:
در این حالت، ترافیک از طریق سوئیچ اصلی هدایت خواهد شد.
برای مشاهده پورتهای مسدود شده، از دستور زیر استفاده میشود:
برای بازگرداندن پورت به حالت فعال، باید از دستور زیر استفاده کنید:
2) در صورت خرابی لینک (Peer-detection، هیچ واکنشی رخ نمیدهد.
3)
VPC domain numbe باید در هر دو سوئیچ یکسان باشد و هر سوئیچ تنها میتواند به یک
VPC domain
تعلق داشته باشد.
VPC domain number
برای تولید system-mac-VPC استفاده میشود که برای هر دو سوئیچ مشترک است.
برای تغییر system-mac، از دستور زیر استفاده کنید:
4) سوئیچ اصلی BPDUها را ارسال میکند (لازم نیست سوئیچ STP Root باشد).
5) هنگام تنظیم VPC، سوئیچهای peer باید نسخه نرمافزاری یکسانی داشته باشند.
6) از تنظیمات switchport forbidden default-vlan روی اینترفیس Po1 استفاده نکنید، زیرا ترافیک پروتکل VPC بهصورت untagged در VLAN پیشفرض ارسال میشود.
7) استفاده از لینک اصلی VPC برای پیامهای peer-detection توصیه نمیشود (منطقی نیست)، همچنین، در صورت خرابی این لینک، جفت VPC از حالت همگام خارج میشود که منجر به قطعی شبکه میشود تا زمانی که لینک شناسایی شده و جفت VPC مجدداً همگرا شود.