پورت OOB (out-of-band) اینترفیسی برای انتقال ترافیک و کنترل سوئیچ است که به‌طور جداگانه از شبکه انتقال داده عمل می‌کند. مفهوم OOB امکان مدیریت تجهیزات را به‌طور مستقل از وضعیت سایر بخش‌های شبکه فراهم می‌کند و تضمین می‌کند که ترافیک کنترلی و ترافیک مشتریان هیچ‌گونه تداخلی با یکدیگر نداشته باشند. این شرایط برای عملکرد شبکه‌های تجاری، مانند کارخانه‌های IP، ضروری است که در آن‌ها این رویکرد به معنای جداسازی فیزیکی شبکه کنترلی از شبکه انتقال داده‌های کاربران است.

از نظر معماری، اینترفیس OOB مستقیماً به CPU سوئیچ متصل است و در فرایندهای مسیریابی با سایر اینترفیس‌ها مشارکت ندارد.

در تنظیمات پیش‌فرض، سوئیچ هیچ آدرس IP برای مدیریت از طریق اینترفیس OOB ندارد (در واقع، آدرس 0.0.0.0/32 به آن اختصاص داده شده است تا ip مبدا در بسته‌های DHCP Discover مشخص شود) و منتظر دریافت آن از طریق پروتکل DHCP است:

برای مثال، تنظیم یک آدرس IP ثابت 172.16.0.1/16

همان‌طور که مشاهده می‌کنیم، خط no ip address dhcp در تنظیمات اینترفیس ظاهر شده است، که نشان می‌دهد کلاینت DHCP روی این اینترفیس غیرفعال شده است.

اکنون آدرس‌ IP را از اینترفیس حذف می‌کنیم و در خروجی دستور show ip interface oob خواهیم دید که کلاینت DHCP جدیدی روی اینترفیس OOB فعال شده است:

در این حالت، رفتار مشابه اینترفیس VLAN پیش‌فرض است و این نکته هنگام افزودن اینترفیس OOB به VRF اهمیت دارد.

برای مثال، بیایید یک VRF جداگانه به نام mgmt برای مدیریت سوئیچ ایجاد کنیم و سعی کنیم اینترفیس OOB را به آن اضافه کنیم:

سوئیچ خطایی گزارش می‌دهد زیرا قبل از افزودن هر اینترفیس به یک VRF، باید تمام زیرشبکه‌هایی که آدرس‌هایشان به آن اختصاص داده شده‌اند، از جدول مسیریابی جهانی حذف شوند.

برای انجام این کار، از دستور no ip address dhcp در زمینه تنظیمات اینترفیس استفاده می‌کنیم تا آدرس پیش‌فرض 0.0.0.0/32 را حذف کنیم، پس از آن می‌توانیم اینترفیس را به VRF اضافه کنیم:

همان مراحل باید هنگام تغییر یا حذف VRF در تنظیمات اینترفیس دنبال شوند.

پیش‌تر گفته شد که اینترفیس OOB در مسیریابی مشارکت ندارد. حالا بیایید سه آدرس IP را روی سوئیچ در اینترفیس‌های oob، te1/0/1 و te1/0/2 تنظیم کنیم و سپس جدول مسیریابی را بررسی کنیم:

زیرشبکه‌های هر سه اینترفیس متصل هستند.

اکنون بیایید یک ارتباط OSPF با سوئیچ دیگری برقرار کنیم، سعی کنیم شبکه‌های متصل را به فرآیند OSPF تزریق کنیم و سپس LSAهای ارسالی را مشاهده کنیم:

در پیام به‌روزرسانی LS، فقط LSAهایی با پیشوندهای 192.168.1.0/24 و 192.168.2.0/24 مشاهده می‌شود.

به همین ترتیب، همان پیشوندها را در LSDB و جدول مسیریابی روی همسایه OSPF مشاهده می‌کنیم:

سوئیچ زیرشبکه اینترفیس OOB را به OSPF تزریق نمی‌کند، حتی اگر متصل باشد، زیرا اینترفیس OOB در مسیریابی مشارکت ندارد.

نکته مهم دیگر:

بیایید یک stack از دو سوئیچ ایجاد کرده و آدرس اینترفیس OOB را روی آن تنظیم کنیم:

اکنون master unit را reboot می‌کنیم. واحد پشتیبان (Backup) نقش اصلی را بر عهده می‌گیرد، تنظیمات را اعمال می‌کند، اما اینترفیس OOB در حالت Down قرار دارد:

برای جلوگیری از چنین موقعیت‌هایی هنگام stack کردن سوئیچ‌ها، روش صحیح این است که کابل‌های پچ (patch cords) را به پورت‌های OOB هر دو واحد اصلی (Master) و پشتیبان (Backup) متصل کنید.